Палітвязьні

Хроніка перасьледу 19 верасьня: банкіра з Наваполацку асудзілі за «садзейнічаньне экстрэмісцкай дзейнасьці»

Суд у Віцебску. Архіўнае фота

Свабода вядзе храналёгію судоў, затрыманьняў, іншага перасьледу з палітычных матываў у Беларусі.

Экс-кіраўніка наваполацкага банку асудзілі за «садзейнічаньне экстрэмісцкай дзейнасьці»

Аляксея Камовіча з Наваполацку асудзілі паводле ч. 1 і 2 арт. 361‑4 Крымінальнага кодэксу — «садзейнічаньне экстрэмісцкай дзейнасьці». У чым менавіта яго абвінавачвалі, невядома, піша «Наша Ніва», але 12 верасьня Камовіча ўнесьлі ў сьпіс «экстрэмістаў», які складае МУС Беларусі. Дакладны вырак таксама невядомы.

Аляксею Камовічу 46 гадоў, ён родам зь Віцебску, жыў у Наваполацку. Больш за 20 гадоў Камовіч працуе ў банкаўскай сфэры, зь лістапада 2017 па жнівень 2021‑га ўзначальваў рэгіянальнае аддзяленьне БПС-Сбербанку ў Наваполацку.

Камовіч уваходзіў у раду разьвіцьця прадпрымальніцтва пры Наваполацкім гарвыканкаме.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: «Вясна»: На 170 памілаваных — 283 новых палітвязьняў


З 12 верасьня сьпіс экстрэмістаў папоўніўся 39 імёнамі

  1. Максім Арцыменя (1989)
  2. Дзьмітры Байцоў (1980)
  3. Іван Бяльковіч (2001)
  4. Яўген Бодрыкаў (1997)
  5. Уладзімір Джараеў (1971)
  6. Антон Джурко (1985)
  7. Сяргей Дубовік (1974)
  8. Кацярына Дубовік (1980)
  9. Аляксей Гапіенка (1994)
  10. Дзьмітры Грышкевіч (1988)
  11. Сяргей Гурук (1990)
  12. Кацярына Грыцак (1981)
  13. Віктар Жданюк (1979)
  14. Мікалай Журыч (1969)
  15. Андрэй Кабяк (1987)
  16. Аляксей Камовіч (1979)
  17. Ігар Капачэня (1966)
  18. Аляксандар Кірэль (1969)
  19. Андрэй Коваль (1991)
  20. Ягор Кузьмін (1987)
  21. Андрэй Кузьмянчук (1971)
  22. Тацяна Клачко (1988)
  23. Натальля Лабацэвіч (1963)
  24. Настасься Лысенка (1993)
  25. Алена Макарэвіч (1985)
  26. Яўген Невар (1984)
  27. Валянцін Нікішын (1961)
  28. Лілія Пажарыцкая (1965)
  29. Вольга Пракапенка (1987)
  30. Марына Рапавец (1983)
  31. Уладзімір Росьлік (1984)
  32. Людміла Руткоўская (1984)
  33. Раман Шарафановіч (1989)
  34. Леў Смусін (1951)
  35. Тацяна Францкевіч (1959)
  36. Раман Хоміч (1984)
  37. Андрэй Хрысьцін (1988)
  38. Сьвятлана Швец (1985)
  39. Павел Якута (2003)
ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: «Я ў роспачы». Пагаварылі з тымі, хто думае вярнуцца ў Беларусь пасьля сканчэньня тэрміну даўніны «за пратэсты»

Як мінімум 7 беларусаў вызвалілі ад адказнасьці «ў сувязі з выхадам тэрміну прыцягненьня»

Усім гэтым людзям быў інкрымінаваны «народны» арт. 342 КК, адзначыла «Вясна».

Гэта зьвязана з тым, што ўжо мінула 5 гадоў з моманту некаторых акцый пратэсту, а значыць скончыўся тэрмін даўніны прыцягненьня да адказнасьці паводле гэтага крымінальнага артыкулу, пасьля чаго іх удзельнікаў нельга асудзіць.

Нягледзячы на вызваленьне ад адказнасьці, гэтых людзей усё роўна дадалі ў міліцэйскі «сьпіс экстрэмістаў».

Таксама працягваецца перасьлед паводле арт. 293 КК (удзел у масавых беспарадках).

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Хроніка перасьледу 21 ліпеня: на 6 гадоў засудзілі жыхара Горадні Мікіту Самарына

Палітзьняволенага Мікіту Самарына этапавалі ў шклоўскую калёнію

Пра гэта паведаміла «Гарадзенская Праваабарона».

Адзначаецца, што ў Самарына сурʼёзныя праблемы са здароўем — у яго апухлая нага, якая моцна баліць. Мяркуючы па ўсім, гэта наступства таго, што пры затрыманьні яго моцна зьбівалі.

Мікіту прызналі вінаватым паводле арт. 364 КК (гвалт у дачыненьні да міліцыянтаў), а таксама арт. 411 КК (злоснае непадпарадкаваньне патрабаваньням адміністрацыі папраўчай установы) і асудзілі на 6 гадоў калёніі.

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Хроніка перасьледу 11 верасьня: кіраўніцу вакальнай студыі асудзілі за ўдзел у пратэстах


Як рэжым Лукашэнкі выкарыстоўвае ярлык «экстрэмізму», каб душыць свабоду слова і змагацца з палітычнымі апанэнтамі

Пасьля сфальшаваных прэзыдэнцкіх выбараў 2020 году і сілавога здушэньня агульнанацыянальных пратэстаў аўтарытарны рэжым Аляксандра Лукашэнкі пачаў сыстэматычна выкарыстоўваць антыэкстрэмісцкае заканадаўства для барацьбы з іншадумствам, ліквідацыі незалежных мэдыя і перасьледу палітычных апанэнтаў.

Улады заблякавалі сайты незалежных мэдыя і спынілі публікацыю непадкантрольных друкаваных выданьняў, пазбавілі акрэдытацыі журналістаў іншаземных мэдыя і разграмілі офісы самых уплывовых СМІ. Сотні беларускіх рэпартэраў прайшлі праз арышты, дзясяткі застаюцца ў турмах. Усе незалежныя мэдыя, якія асьвятляюць грамадзка-палітычны парадак дня ў Беларусі, цяпер працуюць выключна з-за мяжы.

Ад 2021 году ўлады пачалі масава абвяшчаць вэб-сайты і асобныя ўліковыя запісы ў сацыяльных сетках незалежных мэдыя, палітычных і грамадзкіх арганізацый, ініцыятыў і проста блогераў «экстрэмісцкімі матэрыяламі», а іх аўтараў «экстрэмісцкімі фармаваньнямі» — часта без судовага разгляду.

Рэспубліканскі сьпіс экстрэмісцкіх матэрыялаў вядзе Міністэрства інфармацыі Беларусі. На дадзены момант у сьпісе на 1469 старонках пералічаны тысячы «экстрэмісцкіх матэрыялаў», за выкарыстаньне якіх прадугледжаная адказнасьць. У сьпісе — сайты, тэлеграм-каналы, акаўнты, старонкі ў сацыяльных сетках, відэаролікі і артыкулы ў інтэрнэце, маркі, значкі, CD-дыскі, а таксама кнігі, у тым ліку мастацкія.

На канец 2024 году больш за 6500 онлайн-рэсурсаў былі забароненыя такім чынам. За любое ангажаваньне з уключанымі ў экстрэмісцкі сьпіс рэсурсамі — ці гэта «падабайка», ці камэнтар, ці падпіска на канал — у Беларусі пагражае крымінальная адказнасьць. Удзел у «экстрэмісцкім фармаваньні» можа карацца турэмным зьняволеньнем да 10 гадоў.

Ужо тысячы беларусаў прайшлі праз штрафы, арышты і турэмнае зьняволеньне за «экстрэмізм».

Паводле ацэнкі Ўпраўленьня Вярхоўнага камісара ААН у правах чалавека, улады Беларусі «выкарыстоўваюць ярлык „экстрэмізм“ для падаўленьня іншадумства, адвольна клясыфікуючы дзеяньні, апісаныя як распаўсюд ілжывай інфармацыі, абразу службовых асобаў, дыскрэдытацыю інстытутаў, арганізацыю масавых беспарадкаў, заклікі да санкцый і распальваньне сацыяльнай варожасьці, як „экстрэмісцкія“, якія падлягаюць крымінальнаму перасьледу».